Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ «ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΗ ΓΕΝΕΣΗ» [ΕΝΟΤΗΤΑ 10η]

ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ «ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΗ ΓΕΝΕΣΗ» [ΕΝΟΤΗΤΑ 10η]


ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ
«ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΗ ΓΕΝΕΣΗ»
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ – ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ
ΘΕΟΛΟΓΟΣ-ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ 
ΕΝΟΤΗΤΑ 10η

8. Ἐπειδή δέ, οὔτε ἀπ᾽ τούς μόχθους τῆς ζωῆς τους, οὔτε ἐπειδή (ὁ Θεός) τούς ἔλεγε, “Μεταμελήθηκα”, θά εἶχαν συγκινηθῆ καί θά ἀσκοῦσαν μετάνοια, εἶπε (ὁ Θεός) ἐκ νέου πρός τόν Νῶε, “᾽Επειδή ἔφθασε ἐνώπιόν μου τό τέλος ὅλων τῶν ζώντων... κατασκεύασε γιά ἐσένα μιά κιβωτό ἀπό ξύλο κέδρου... τό μήκος της θά εἶναι τριακοσίων πήχεων, τό πλάτος της πενῆντα πήχεων καί τό ὕψος της τριάντα πήχεων...,ἀνύψωσέτηνσέὕψοςἑνόςπήχεως,καί θά τήν κάνης τριώροφη, καί θά τήν ἀλείψης ἐξωτερικά μέ πίσσα”(Γεν 6, 13-16). (Ὁ Θεός) εἶχε παροτρύνει τόν δίκαιο σ᾽ αὐτό τό δύσκολο ἔργο, γιά νά μήν τούς ὁδηγήση στόν κατακλυσμό. ᾽Από ποῦ, λοιπόν, θά ἔφερνε τό ξύλο τοῦ κέδρου; ᾽Από ποῦ τήν πίσσαν καί τόν σίδηρο καί τήν κάνναβι; Μέ ποιούς, ἄραγε, τεχνίτες θά τό συναρμολογοῦσε; ᾽Από ποῦ θ᾽ ἀναζητοῦσε ἐργάτες, γιά νά βοηθήσουν; Διότι σέ μιά ἐποχή, κατά τήν ὁποία “πᾶσα σάρξ κατέφθειρε τήν ὁδόν αὐτοῦ”, ποιός ἄραγε θά ἔδινε σημασία στούς λόγους του; Καί ἐάν ὁ ἴδιος καί οἱ υἱοί τοῦ οἴκου του τήν κατασκεύαζαν, ποιός ἀπ᾽ ὅλους πού τούς ἔβλεπαν δέν θά τήν ἐμυκτήριζε; ῎Αρχισε δέ (ὁ Νῶε) τήν κιβωτό τό πρῶτο ἔτος ἀπ᾽ τά ἔτη, τά ὁποῖα ἔδωσε (ὁ Θεός) γιά μετάνοια, τήν ἀποπεράτωσε δέ τό ἑκατοστό ἔτος.
9. ῞Ομως, παρόλο πού (ὁ Νῶε) τούς εἶχε γίνει ὑπόδειγμα καί γιά τήν ἀθωότητά του, καί τούς προανήγγειλε ἐξαιτίας τῆς δικαιοσύνης του τόν κατακλυσμό κατά τό ἑκατοστό ἔτος τους, δέν μετανόησαν. Τούς εἶπε, “᾽Από κάθε σάρκα (γένος) πρόκειται νά ἔλθουν, γιά νά διασώζωνται μαζί μου στήν κιβωτό”, καί (τόν) περιεγέλασαν, “Πῶς θά ἔλθουν ἀπ᾽ ὁπουδήποτε ζῶα καί πτηνά, τά ὁποῖα εἶναι πανταχοῦ διεσπαρμένα;”. Καί τοῦ εἶπε πάλι ὁ Κύριός του, “Εἰσέλθετε στήν κιβωτό σύ καί ὅλος ὁ οἶκος σου, διότι σέ εἶδα δίκαιο σ᾽ αὐτή τή γενεά· καί ἀπ᾽ τά καθαρά κτήνη πάρε μαζί σου ἑπτά ζεύγη καί ἀπ᾽ τά ἀκάθαρτα δύο ζεύγη”.
᾽Ονόμασε δέ “καθαρά” τά ἥμερα, καί “ἀκάθαρτα” τά βλαβερά. Διότι (ὁ Θεός) πολλαπλασίασε ἀκόμη κι ἀπ᾽ τήν ἀρχή τά καθαρά (ζῶα). Καί, ἰδού, ἡ θέα ἐλέγχει ἐκεῖνο πού ὁ λόγος δέν εἶχε ἐλέγξει. “Σέ ἑπτά ἡμέρες ἀπό σήμερα θά στείλω στή γῆ βροχή γιά σαράντα ἡμέρες καί νύκτες καί θά καταστρέψω ὅτι δημιούργησα”(Γεν 7, 4).
Καί τήν ἴδια ἡμέρα ἔρχονταν ἐλέφαντες ἀπ᾽ τήν ἀνατολή καί συναθροίζονταν πίθηκοι καί παγώνια ἀπ᾽ τό νότο καί ἄλλα (ζῶα) συναθροίζονταν ἀπ᾽ τή δύσι, καί ἀπ᾽ τό βορρᾶ ἔρχονταν βιαστικοί οἱ σύντροφοί τους. Τά λιοντάρια ἔρχονταν ἀπ᾽ τά δάση καί μαζί ἔρχονταν ἀπ᾽ τίς σπηλιές τους τά σαρκοφάγα θηρία. ᾽Απ᾽ τίς ἐρημιές τους ἔφθαναν οἱ δορκάδες καί οἱ ὄναγροι καί ἀπ᾽ τά βουνά τους συναθροίζονταν τά ὀρεσίβια ζῶα.
Οἱ υἱοί, ὅμως, ἐκείνης τῆς γενεᾶς συναθροίζονταν σάν μπροστά ἀπό καινοφανές θέαμα καί ὄχι πρός μετάνοιαν, ἀλλά γιά ψυχαγωγία, διότι τότε μπροστά τους (ἔβλεπαν) τά λιοντάρια νά εἰσδύουν στήν κιβωτό καί τά βόδια ν᾽ ἀκολουθοῦν τά ἴχνη ἐκείνων, σπεύδοντας ἄφοβα καί ζητώντας καταφύγιο μέ τά λιοντάρια. Συγχρόνως εἰσορμοῦσαν οἱ λύκοι καί τά ἀρνιά, τά γεράκια καί οἱ στρουθοκάμηλοι μαζί μέ τά περιστέρια καί τούς ἀετούς.
10. Ἐπειδή, ὅμως, οὔτε ἡ ταυτόχρονη συρροή τους, οὔτε ἡ μεταξύ τους ἀγάπη πού ἐπισυνέβη συγχρόνως, εἶχε πείσει τούς υἱούς (τῶν ἀνθρώπων) τῆς ἐποχῆς ἐκείνης γιά ν᾽ ἀσκήσουν μετάνοια, εἶπε ὁ Κύριος στό Νῶε, “Ἑπτά ἡμέρες μετά ἀπό σήμερα θά καταστρέψω κάθε ζωντανή ὕπαρξι πού δημιούργησα”. ᾽Εκεῖνος δέ πού τούς ἔδωσε ἑκατό ἔτη γιά νά μετανοήσουν, (καί) οὔτε (ἄρχισαν) νά μετανοοῦν, καί συγκέντρωσε ἐπίσης ζῶα πού (πολλά ἀπ᾽ αὐτά) αὐτοί οὔτε κἄν εἶχαν δεῖ μέχρι τότε καί οὔτε συνετρίβησαν (ψυχικῶς), καί ἐπέβαλε χαλινό, γιά νά (φέρη) εἰρήνη μεταξύ τῶν βλαβερῶν θηρίων καί ὅσων βλάπτονται ἀπ᾽ αὐτά, καί, ὅμως, δέν φοβήθηκαν· ἀκόμη, μετά τήν εἴσοδο στήν κιβωτό τοῦ Νῶε “ἀπό πάσης σαρκός”, ὑπῆρξε (ὁ Θεός) σ᾽ αὐτούς μακρόθυμος, “ἐπί ἑπτά ἡμέρες ἡ θύρα τῆς κιβωτοῦ ἦταν ἀνοικτή χάριν αὐτῶν καί, τοῦτο εἶναι τό θαυμαστό, οὔτε οἱ λέοντες νοστάλγησαν τά δάση τους, οὔτε κανένα εἶδος ζώων ἤ πτηνῶν ἐπεθύμησαν τίς συνήθειές τους· οὔτε οἱ υἱοί ἐκείνης τῆς γενεᾶς, βλέποντάς τα ἐκτός καί ἐντός τῆς κιβωτοῦ μεταπείσθηκαν ν᾽ ἀπομακρυνθοῦν ἀπ᾽ τά ἔργα τους”.
Ὁ Θεός δέ τούς ἐπέδειξε μακροθυμία ἑκατόν εἴκοσι ἐτῶν, πρῶτον γιά ν᾽ ἀσκήσουν μετάνοια καί (ἔπειτα) γιά νά ὑφαρπασθοῦν ἀπ᾽ τούς δικαίους (πράγματι) ὅσο οἱ δίκαιοι παρέμεναν ἀνάμεσά τους, καί γιά νά ἔχουν ὡς δίκαιοι πλησμονή τῆς ζωῆς τους· καί ἄς μή λένε μερικοί, “Πῶς δέν συγχώρεσε ὅσους δέν ἁμάρτησαν;”. ᾽Επειδή δέ ὁ Θεός γνώριζε καλά αὐτή ἐδῶ τή γενεά ἐπί εἴκοσι ἔτη, τούς ἀφήρεσε εἴκοσι ἔτη· οἱ ἑπτά δέ ἡμέρες, πού ἐπιπλέον τούς ἔδωσε μετά τήν εἴσοδο τῶν ζώων, εἶναι περισσότερες ἀπ᾽ τά εἴκοσι ἔτη πού τούς ἀφήρεσε, λόγῳ τῶν θαυμαστῶν σημείων του (τά ὁποῖα τίς συνόδευαν).
11. Διότι, ἄν δέν μετανόησαν ἕνεκα τῶν θαυμαστῶν σημείων τῶν ἑπτά ἡμερῶν, εἶναι πρόδηλο, ὅτι αὐτοί οὔτε καί γιά εἴκοσι ἔτη χωρίς σημεῖα θά εἶχαν μετανοήσει. Τά ἐλαφρότερα, λοιπόν, παραπτώματα συγχώρησε σ᾽ αὐτούς, πού τούς ἀφήρεσε εἴκοσι ἔτη.
Γι᾽ αὐτό, κατά τό τέλος τῆς ἑβδόμης ἡμέρας, “τό ἑξακοσιοστό ἔτος τῆς ζωῆς τοῦ Νῶε, τό δεύτερο μῆνα, τή δέκατη ἕβδομη ἡμέρα ἐρράγησαν οἱ πηγές τῆς μεγάλης ἀβύσσου καί ἄνοιξαν οἱ καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ... Καί ἔκλεισε ὁ Κύριος (τή θύρα) ἀπό προσώπου τοῦ Νῶε”(Γεν 7, 11, 16), γιά νά μήν ἔρχωνται (οἱ ἀσεβεῖς) κατά τό χρονικό διάστημα τοῦ κατακλυσμοῦ καί θραύσουν τή θύρα τῆς κιβωτοῦ. “Καί ἔγινε ὁ κατακλυσμός... καί ἀφανίσθηκε κάθε ζωντανή ὕπαρξι..., κι ἐπέζησαν ὁ Νῶε καί ὅσοι ἦταν μαζί του στήν κιβωτό”(Γεν 7, 17)
Οἱ πηγές δέ τῶν ἀβύσσων καί οἱ καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ ἄνοιξαν ἐπί σαράντα ἡμερόνυκτα καί ἡ κιβωτός ἐκυμαίνετο ἐπί ἑκατόν πενῆντα ἡμέρες.
12. “Μετά δέ ἑκατόν πενῆντα ἡμέρες τά ὕδατα ἄρχισαν νά κατεβαίνουν καί ἡ κιβωτός κάθισε πάνω στά ὄρη Qardu... Τόν δέ δέκατο μῆνα φάνηκαν οἱ κορυφές τῶν βουνῶν... Καί κατά τό ἑξακοσιοστό πρῶτο ἔτος, τήν πρώτη (ἡμέρα) τοῦ πρώτου μηνός, ἀποξηράνθηκαν τά ὕδατα ἀπ᾽ τή γῆ... Καί τό δεύτερο μῆνα, δηλ. τόν Υar, κατά τήν εἰκοστή ἕβδομη (ἡμέρα) τοῦ μηνός, ἀποξηράνθηκε ἡ γῆ”(Γεν 8, 3-7, 14).
Ὁ Νῶε ἑπομένως καί ὅσοι (ἦταν) μαζί του ἔμειναν στήν κιβωτό ἐπί τριακόσιες ἑξῆντα πέντε ἡμέρες. Γιατί ἀπ᾽ τή δέκατη ἕβδομη μέρα τοῦ δευτέρου μηνός, δηλ. τοῦ Υar, καί μέχρι τήν εἰκοστή ἕβδομη (ἡμέρα) αὐτοῦ τοῦ μηνός τοῦ ἑπομένου ἔτους, κατά τό σεληνιακό ὑπολογισμό, εἶναι τριακόσιες ἑξῆντα πέντε ἡμέρες.
Παρατηρῆστε, λοιπόν, ὅτι καί ἡ γενεά τοῦ Νῶε χρησιμοποιοῦσε αὐτό τόν ὑπολογισμό τῶν τριακοσίων ἑξῆντα πέντε ἡμερῶν τοῦ ἔτους. Καί γιατί λές ὅτι οἱ Χαλδαῖοι καί οἱ Αἰγύπτιοι συνέθεσαν κι ἐπινόησαν τήν τάξι αὐτοῦ τοῦ (ἔτους);
“Καί εἶπε ὁ Θεός πρός τό Νῶε: Νά βγῆτε ἀπ᾽ τήν κιβωτό, σύ καί ἡ σύζυγός σου, οἱ υἱοί σου καί οἱ σύζυγοί τους”(Γεν 8, 15). Αὐτός πού τούς εἰσήγαγε καθένα χωριστά, γιά νά τηρήσουν τήν ἁγιότητα στήν κιβωτό, τούς ἐξήγαγε κατά ζεύγη, γιά νά γίνουν γόνιμοι καί νά πολλαπλασιασθοῦν μέ ἀναπαραγωγή. ᾽Επίσης γιά τά ζῶα, πού τήρησαν ἁγνότητα μέσα στήν κιβωτό, εἰπώθηκε, “῞Ολα τά ζῶα πού εἶναι μαζί σου νά τά βγάλης καί θά γεννήσουν πάνω στή γῆ· καί ἄς γίνουν γόνιμα καί ἄς πολλαπλασιάζωνται μεταξύ τους”(Γεν 8, 17).
13. Ἀφοῦ δέ “βγῆκε ὁ Νῶε... καί ὅλα τά ζῶα πού ἦταν μαζί του.... καί προσέφερε ἀπ᾽ ὅλα τά καθαρά κτήνη θυσία πάνω στό βωμό”(Γεν 8, 18-20).
Μέ (μεγάλη) ὑπακοή, λοιπόν, ὑπήκουσαν σ᾽ αὐτόν ὅλα τά καθαρά πτηνά καί ζῶα. Μόλις βγῆκε ὁ Νῶε, εἴτε τήν ἡμέρα πού βγῆκαν ἀπ᾽ τήν κιβωτό, πῆρε ἀπό κάθε καθαρό ζῶο καί προσέφερε θυσία, πού ἔγινε δεκτή ἀπό μέρους τοῦ Θεοῦ, κι ἔκανε νά σταματήση ὁ κατακλυσμός ἀπ᾽ τή γῆ.
Καί ὀσφράνθηκε ὁ Κύριος, ὄχι βέβαια τήν ὀσμή τῆς σαρκός τῶν ζώων οὔτε τόν καπνό τῶν ξύλων, ἀλλά προσέβλεψε καί εἶδε τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς (τοῦ Νῶε), ὁ ὁποῖος προσέφερε θυσία ἀπό ὅλα καί ὑπέρ ὅλων. Καί τοῦ λέει ὁ Κύριός του, ὅπως (ὁ Νῶε) ἤθελε νά τόν ἀκούη, ἐξαιτίας τῆς δικαιοσύνης σου διασώθηκε τό “λεῖμμα” καί δέν καταστράφηκε μέ τόν κατακλυσμό πού ἔγινε· καί πάλι λόγῳ τῆς θυσίας πού θυσίασες ἀπ᾽ ὅλα τά ζῶα καί χάριν “πάσης σαρκός”, δέν θά κάνω (στό μέλλον) ἄλλο κατακλυσμό πάνω στή γῆ. Διότι ὁ Θεός ἐκ τῶν προτέρων αὐτοδεσμεύθηκε μέ ὑπόσχεσι, γιά νά μή τυχόν, ἐπειδή παρακολουθεῖ τούς καθημερινούς κακούς διαλογισμούς τῆς θελήσεώς μας, κάνει ἐκ νέου κατακλυσμό ἐναντίον τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων. Καί ἐπειδή σημειώθηκε ἔλλειψι σ᾽ αὐτό τό χρόνο τῆς σπορᾶς καί τοῦ θερισμοῦ καί, ἀκόμη, ἡ τάξι του διαταράχθηκε, ἀντικατέστησε ὁ Θεός στή γῆ, ὅ,τι μέ τήν ὀργή του τῆς εἶχε ἀφαιρέσει καί εἶπε, “Στό ἑξῆς ἀπ᾽ ὅλες τίς ἡμέρες τῆς γῆς, τῆς σπορᾶς καί τοῦ θερισμοῦ, δέν θά λείψουν τό ψῦχος, τό θέρος, τό καῦμα, ὁ χειμώνας, ἡμέρα καί νύκτα”(Γεν 8, 22).
Διότι κατά τή διάρκεια τῶν σαράντα ἡμερῶν τῆς βροχῆς ἁπλώθηκε νύκτα καί καθόλο τό ἔτος μέχρι ν᾽ ἀποξηρανθῆ ἡ γῆ, ἐπικράτησε πάνω τους χειμώνας χωρίς θέρος.
14. “Κι εὐλόγησε ὁ Θεός τό Νῶε καί τούς υἱούς του”(Γεν 9, 1), γιά νά γονιμοποιηθοῦν καί πολλαπλασιασθοῦν, καί γιά νά ἐπιπίπτη ὁ τρόμος (πού θά προκαλοῦν αὐτοί) σέ κάθε σάρκα, εἴτε στή θάλασσα εἴτε στήν ἔρημο. “Τόσο”, λέει, “δέν θά φᾶτε τή σάρκα, στή ὁποία βρίσκεται ἡ ψυχή της, δηλ. τή σάρκα πού δέν ἐσφάγη καί τῆς ὁποίας τό αἷμα —πού εἶναι ἡ ψυχή της— δέν χύθηκε”.
Διότι τρεῖς συνθῆκες συνῆψε (ὁ Θεός) μέ τό Νῶε, μία, νά μήν τρῶνε αἷμα καί μία, τή συνθήκη τῆς ἀναστάσεως, ἐπειδή ἀπαιτεῖ τό αἷμα (τῶν ἀνθρώπων πού κατασπαράχθηκαν) ἀπ᾽ τά ζῶα, καί μία, νά φονεύεται ὁ φονιᾶς.
15. Εἶπε, “Θά ζητήσω τό αἷμα σας ἀπ᾽ ὅλα τά ζῶα καί ἀπ᾽ τά (δολοφονικά) χέρια τοῦ (φονιᾶ) ἀνθρώπου”(Γεν 9, 5). Θά ζητήση αὐτόν καί τώρα καί στό μέλλον, διότι θά ζητήση τώρα διά τοῦ φόνου, τόν ὁποῖο θέσπισε κατά τοῦ φονιᾶ καί διά τοῦ λιθοβολισμοῦ, διά τοῦ ὁποίου ἐλιθοβολεῖτο ὁ κερατιστής βοῦς· καί θά ζητήση τελικά ἀπ᾽ τά ζῶα, κατά τό χρόνο τῆς ἀναστάσεως (τῶν νεκρῶν), νά ἐπιστρέψουν ὅ,τι ἔφαγαν ἀπό ἀνθρώπινα σώματα.
Καί τό “ἀπ᾽ τό χέρι ἀδελφοῦ ἀνθρώπου θά ζητήσω τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου”(Γεν 9, 5) καθώς καί τό “Θά ζητήσω ἀπ᾽ τόν Κάιν ἐκδίκησι γιά τό αἷμα τοῦ ῎Αβελ”, δηλ. “῞Οποιος ἔχυσε αἷμα ἀνθρώπου, θά ἐκχυθῆ τό αἷμα του ἀπό ἀνθρώπους”. Καί τό “Κατ᾽ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν...” εἰπώθηκε γιά τήν ἐξουσία, τήν ὁποία ἔχει, ὡς Θεός, νά ζωοποιῆ καί νά θανατώνη.
Μετά ἀπ᾽ αὐτά ὁ Θεός συνῆψε συνθήκη μέ τό Νῶε καί μέ ὅλους, ὅσοι βγῆκαν μαζί του ἀπ᾽ τήν κιβωτό, καί εἶπε, “Σέ καμμία περίπτωσι δέν θά καταστραφῆ (ζωντανή ὕπαρξι) ἀπό ὕδατα κατακλυσμοῦ... ἰδού, ἔδωσα τό οὐράνιο τόξο στά σύννεφα ὡς σημεῖο αἰωνίας συνθήκης ἀνάμεσα στό Θεό καί σέ κάθε ζωντανή ὕπαρξι, πού βρίσκεται πάνω στή γῆ”(Γεν 9, 11-13).

Το έργο θα δημοσιευθεί εξ ολοκλήρου στην ιστοσελίδα
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική, περιληπτική, κατά παράφραση ή διασκευή απόδοση του κειμένου για εμπορικούς ή κερδοσκοπικούς λόγους. Τα δικαιώματα αυτά ανήκουν εξ ολοκλήρου στον συγγραφέα κ.Χρίστο Βασιλειάδη.

 Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com
15  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ  2011 


Read more:http://www.egolpion.net/efraim_genesis_10.el.aspx#ixzz2kmX4unBU

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου